(nucleus). Een van de belangrijkste onderdelen van de ‘cel en drager van erfelijke eigenschappen van het individu.
Een nieuwe kern ontstaat uitsluitend door deling van een reeds bestaande kern in z.g. dochterkernen.De c. is in 1831 ontdekt door ROBERT BROWN. De grootte van de kern is afhankelijk van de plantensoort en loopt uiteen van 0,5μ-600μ. De c. is omgeven door een kernmembraan. De vaak ongeveer bolvormige celkern of kortweg kern, bevat de chromosomen.
De meeste cellen zijn éénkernig, doch onder wieren en schimmels komen vormen met meerkernige cellen voor. Sommige dierlijke cellen (b.v. spiercellen) zijn eveneens meerkernig. Ook de geslachtscellen bestaan steeds uit kern (met chromosomen) en cytoplasma. Vandaar dat onderscheiden wordt tussen chromosomale en plasmatische erfelijkheid. In het eerste geval worden de erfelijke eigenschappen van de ene generatie naar de andere overgebracht door de chromosomen en in het tweede geval door het plasma (z. verder Kerndeling).