Werktuig, gebruikt bij het rooien van stronken en om bij de veiling van bomen deze in een bepaalde richting te doen vallen. Het is een van de oudste werktuigen op dit gebied en het eerst gebruikt in Zwitserl.
De b. bestaat in zijn oorspronkelijke vorm uit een lange hefboom aan het uiteinde waarvan op korte afstand van elkaar 2 sterke ijzeren kettingen, elk voorzien van een haak, bevestigd zijn, die in dezelfde richting werken. Tussen deze beide is een derde ketting bevestigd, die in tegengestelde richting loopt en aan een vast punt (stronk of iets dergelijks! wordt vastgemaakt. Een vierde, lange ketting (de trekketting) legt men zo hoog mogelijk om de te vellen boom. Een van de eerstgenoemde kettingen wordt nu in een schalm van de trekketting gehaakt, vervolgens beweegt men de hefboom zo ver mogelijk naar de boom toe, waarna de andere ketting aan de trekketting wordt bevestigd. Door de hefboom dan in tegengestelde richting te bewegen, komt de eerste ketting weer vrij en kan enige schakels dichter bij de boom ingehaakt worden. Zodoende wordt de trekketting steeds meer ingekort en doet deze tenslotte de boom overhellen naar de zijde, vanwaar getrokken wordt. In latere jaren zijn er gewijzigde en verbeterde vormen van de b. geconstrueerd. Een van de nieuwere is de ‘Seilzug Greif’ (Zwitsers fabrikaat), die met stalen kabels in plaats van kettingen en met speciale kabelklemmen werkt.