De kwik-b. is het standaardinstrument voor de bepaling van de luchtdruk. Bij de bak-b. is de kwikbuis in een bak met kwik geplaatst; bij de hevel-b. is de kwikbuis omgebogen en het korte open been van gelijke wijdte als het gesloten been; de bakhevel-b. is een combinatie van beide, de open en de gesloten buis eindigen in een kwikzak, die verstelbaar is.
De hevel-b. heeft het voordeel, dat hij gemakkelijk te vervoeren is en dat de capillaire depressie, veroorzaakt door de kromming van het kwikoppervlak (meniscus) grotendeels wordt opgeheven. Wegens de fout, die deze depressie veroorzaakt, dient de kwikbuis niet te nauw te zijn. de temp. van het kwik wordt door een thermometer aangegeven. De verticale afstand tussen de top der meniscus boven en onder bepaalt de luchtdruk. Om druk-veranderingen vergroot weer te geven kan op het kwik in het open been een gekleurde lichte vloeistof worden gegoten, waarvan het vrije oppervlak zich in een vernauwd gedeelte van de buis bevindt. Er zijn ook metaal-b. in gebruik, aneroïde-b. genoemd. Bij die van BOURBON worden de drukveranderingen aangegeven door middel van een platte holle luchtledige buis, die de vorm heeft van een bijna gehele cirkel.
Bij toe- of afneming van de druk neemt de kromming der buis toe of af. Een andere, oorspronkelijk door VIDI geconstrueerde aneroïde, heeft een platte luchtledige doos; de luchtdruk tracht deze doos in te drukken, welke beweging door een sterke veer wordt tegengewerkt. De beweging wordt door hefbomen vergroot op een wijzer overgebracht (z. Barograaf).