o.w. - Wordt een zeil gezegd te doen, dat zich in de luwte van een ander bevindt, en alzoo geen wind kan vatten, maar slap langs den mast hangt. ’t Woord is afgeleid van kil (koud), het beteekent dus oorspronkelijk “koud worden” en van daar "trillen, beven, klapperen”.
Spreekwijze: Als de zeilen killen loopt men gevaar een uil te vangen (den wind van voren te vangen).
