(1954) (euf.) (seksuele) handtastelijkheden; aanrandingen (meestal door mannen t.o.v. vrouwen). Voornamelijk feministisch taalgebruik. Een zacht klapje op de bil kan vandaag de dag beschouwd worden als een vorm van seksueel geweld. Woorden zijn zeer belangrijk, dat hebben ook de feministen ingezien. Eerst heette het klassieke klapje op de bil nog ‘ongewenste intimiteiten’, maar dit klonk wellicht te vriendelijk; intimiteiten zijn nu eenmaal niet iets om je erg druk over te maken. Inmiddels wordt er onverbloemd gesproken over seksueel geweld.
• Zijn geestelijke meerderwaardigheid is voor Leo onweerstaanbaar; ongevormd nog als hij is, ondergaat hij diep de stimulerende invloed vaneen rijker kennis en een fijner waarnemingsvermogen. Maar juist door deze intellectuele binding wordt de teleurstelling des; te grievender, wanneer de bewonderde vriend op zekere avond tot even onverwachte als ongewenste intimiteiten overgaat. (Het Rotterdamsch parool, 07/08/1954)
• Met vrijwel alle, soorten PeeTeeTeejers heb ik een puike relatie en niet alleen omdat ik een goeie klant van ze beu. Toch moet m.i. de prima verstandhouding geen reden zijn om tot ongewenste intimiteiten over te gaan. (Het vrije volk, 11/03/1978)
• De Europese kommissie moet de lidstaten van de Europese Gemeenschap ertoe aanzetten de vrouwen tegen "ongewenste intimiteiten" op het werk te beschermen. Die oproep werd zaterdag in Parijs gedaan aan het slot van het eerste internationaal kongres dat aan dit tema was gewijd. (De Tijd, 21/03/1989)
• Het kabinet vindt dat de term ‘ongewenste intimiteiten’ voortaan moet worden vervangen door ‘seksuele intimidatie’. Op voorstel van staatssecretaris Ter Veld (sociale zaken) is de ministerraad daarmee akkoord gegaan. (Algemeen Dagblad, 21/04/1990)
• Je meisje bij het afscheid een zoen geven valt al haast onder aanranding en tegen je secretaresse zeggen dat ze een leuk bloesje aan heeft mag straks gerekend worden tot ongewenste intimiteiten op het werk, sorry: de werkvloer. (Robert Long: Liegen mag. 1993)
• In de zes maanden dat de «ongewenste intimiteitenlijn», de groene telefoon voor slachtoffers van ongewenste intimiteiten op het werk bestaat, zijn er 450 oproepen binnengelopen. Ongeveer de helft daarvan hadden betrekking op mensen die hun verhaal over ongewenste intimiteiten kwijt wilden. De andere helft van de bellers had vooral behoefte aan informatie. (Het Belang van Limburg, 03/02/1994)
• Mr. Ummels wist van geen wijken. Hij wilde ook niet weten van ongewenste intimiteiten': „Dat is me te eufemistisch. Van de B. was een meester in het tegen elkaar opzetten van de werkneemsters. Dat kwam hem goed uit, want dan konden ze niet roddelen over zijn gedrag. Een gedrag dat steeds hetzelfde patroon vertoont in de vele aangiften. Het begint met complimentjes, gaat over in het bedelen om kusjes en eindigt in het ongewenste vastpakken en regelrechte aanranding. Dat zijn geen onschuldige vrijages meer." (Limburgsch dagblad, 16/06/1994)
• Het Komitee-P blijft van zijn kant zitten met een ondervoorzitter die verdacht wordt van ongewenste intimiteiten op het werk. (Knack, 30/08/1995)
