(19e eeuw) (inf.) ergens niets om geven; er niets van geloven. Laars is hier een eufemisme voor aars. 'Aan me laars': maak dat een ander wijs.
• De schrijver van het schoeiselboek zou bovendien moeten schetsen: voet en schoeisel in de mythologie en de historie: men denke aan de gevleugelde voeten van Mercurius en aan de schoeisellooze gasten van Nederland in den Franschen Tijd. Hij zou 't moeten hebben over het schoeisel in volksliederen en spreekwijzen (onder den pantoffel zitten; aan z'n laars lappen enz.) en over het schoeisel in de Caricatuur, waar 't ook al een rol speelt (de laars, die een volk vertreedt enz. enz. over 't algemeen als symbool van machtsmisbruik) de pantoffel als teeken van onmacht (Charles X in Frankrijk b.v.) of als scepter van de vrouw, naast het machtsembleem van de mannebroek in tegenstelling met het spinnewiel... enz. enz. (Elsevier’s Geïllustreerd Maandschrift. Jaargang 12. 1902)
• ‘O, die!’, hoonde Erich, een van de rieten stoelen als hobbelpaard dresseerend - zwiepen dee-ie 'r mee, dat de rottingen pooten kraakten - paardevleesch leek de jongen gegeten te hebben! -: ‘die zou 'k an m'n laars lappen! Buren! Buren! Buren heb je alleen, om ze te negeren!’ (Herman Heijermans: Duczika. In: De Nieuwe Gids. Jaargang 27. 1912)
• Was 't niet kras, dat de heer Mussert, staande op nederlandschen, hoewel bezetten bodem, en onderdaan zijnde van Koningin Wilhelmina, en roepende om justitioneele handelingen naar het door deze Koningin gestelde en door Duitschland behoudens volstrekte verhindering geëerbiedigde recht, durfde uitroepen, dat hij een staatsrecht aan de laars lapte, een staatsrecht, in overeenstemming waarmee de duitsche minister Seyss Inquart plechtige verklaringen aflegde? (K. Schilder: Bezet bezit. 1945)
• Een eufemistische taboeterm is laars, dat zeer waarschijnlijk staat voor aars (volgens Endt 1972 geldt dit ook voor de uitdrukking aan zijn laars lappen, een allittererende vermomming van aan zijn aars lappen)… (Tabu. Jaargang 32. 2002)
