Oorspronkelijk iedere opvatting waarin het belang van de geschiedenis wordt benadrukt, in het bijzonder de opvatting dat men de dingen altijd in termen van hun historische ontwikkeling moet zien. Maar Popper noemt dit laatste historisme, en gebruikt ‘historicisme’ voor de opvatting dat historische gebeurtenissen door onontkoombare wetten worden bepaald die de geschiedenis dient te formuleren, en dat maatschappelijke gehelen niet kunnen worden herleid tot de individuen waaruit ze bestaan.
D.E. Lee en R.N. Beek, ‘The meaning of “historicism” ’, American Historical Review, 1953-54. (Vgl. ook G.D. Mitchell (red.), A Dictionary of Sociology, 1968.)
K.R. Popper, The Poverty of Historicism, 1957 (De armoede van het historicisme, 1967). (Vgl. zijn The Open Society and its Enemies, 1945 (De vrije samenleving en haar vijanden, 1950).)
