Italiaans romanschrijver (Orvinio, prov. Rieti, 19 Jan. 1876), studeerde in de letteren te Rome en was vele jaren aan het onderwijs verbonden.
Zijn eerste romans, II fascino (1902), Le aguile (1906), La Gironda (1909), bezorgden hem, ondanks een ietwat moraliserende toon, een groot lezerspubliek. Nog in zijn vier boeken onder de verzameltitel L’Isola sonante (1911-1 921), die een tijdsbeeld geven van het leven in Lombardije, laat hij zich door oordeel en veroordeling van zijn hoofdpersonen leiden. In zijn latere romans, Netty (1924) en de tetralogie II posto nel mondo (1921), II destino in pugno (1923), La rocca sull’onda (1926), II tramonto delle stelle (1938), alsmede in Gagliarda (1948) toont hij zich een helder en vrijmoedig verteller, die direct tot de verbeelding spreekt.
