(uit het Ital., verkleding) noemt men het optreden van mannen in vrouwenrollen (of omgekeerd), en bij uitbreiding ook het feit, dat een jong auteur zich in zijn werk voordoet als een oud en bezadigd man. In de poëzie wordt travestie gebruikt als aanduiding van een comische of satirieke dichtsoort, die een ernstig gedicht bespottelijk maakt, door de inhoud er van in een daarbij niet passende, alledaagse, comische vorm over te brengen.
Bij de parodie heeft juist het omgekeerde plaats: daar wordt de vorm behouden en de inhoud gewijzigd. Met betrekking tot de vorm kan de travestie episch, lyrisch en dramatisch wezen. In de moderne letterkunde hebben de Fransen vooral zich op de travestie toegelegd. Wij noemen Marivaux en Scarron. Nederlandse travestieën zijn De Ovidius Brieven door Van Rusting (1701) en De Aeneas van Virgilius in zijn Zondags Pak door Langendijk (1715).
