noemt men een eigenaardige, chronisch verlopende huidziekte, die gekenmerkt is door een verharding van de huid en de onderliggende weefsels. Men onderscheidt twee vormen: een circumscripte, waarbij enkele plekken verhard zijn, en een gegeneraliseerde, die veel ernstiger is en waarbij grote huidgedeelten ziek zijn.
Een afzonderlijke plaats neemt de sclerodactylie in, waarbij het proces tot handen en gezicht beperkt blijft. Sclerodermie komt op alle leeftijden voor, doch het meest bij vrouwen tussen 20 en 40 jaar. Over de oorzaak is niets met zekerheid bekend. De meeste aanhangers vindt de opvatting, dat er een stoornis in de interne secretie aan ten grondslag ligt. De behandeling bestaat in warme baden en geregelde massage. Daarnaast geeft men vaak orgaanpreparaten en in de laatste tijd ook vitamine D2 in hoge doses.
Ook van iontophorese met jodetum kalicum menen sommigen enig succes te zien. Over de resultaten met A.C.T.H. (cortrophine) en bijnierschorspreparaten (cortison) is nog geen definitief oordeel te geven.
