Duits dichter (Stuttgart 19 Juni 1792 - 4 Nov. 1850), was achtereenvolgens leraar, redacteur en predikant; behoorde met Uhland, Kerner en Hauff tot de „Schwäbische Dichterschule”. Een laat-romanticus, dichtte hij balladen en gaf hij uitstekende bewerkingen van oude sagen en volksboeken.
Bibl. (voorn. werken): Gedichte (1828); Deutsche Volksbücher (1836); Die schönsten Sagen des klassischen Altertums (1838 e.v.; nieuwe uitg. d. Schefold).
Lit.: W. Schulze, G. S. als Balladendichter (1914); G. Stoch, S.s Stellung in der zeitgenössischen Lit., diss. Münster (1916).
