bittere, honende lach. Homerus gebruikt in dit verband het adjectivum sardanios, dat vermoedelijk samenhangt met een Griekse stam die „grijnzen” betekent.
Later meende men hier het adjectivum sardonios (Sardinisch) te vinden, wat men trachtte te verklaren door te wijzen op de krampachtige verwringing der gelaatstrekken bij het eten van een bepaalde bittere plant (ranonkel) die op Sardinië voorkwam.
