noemt men in de Indische wijsbegeerte een rondzwervend asceet, die de hoogste mystieke kennis bereikt heeft, wiens denkvermogen op de allerhoogste waarheid gevestigd is en die al het aardse en wereldse afgezworen heeft. Hij heeft dan volgens de Indische wetboeken het laatste en hoogste van de vier levensstadia (âśrama) bereikt, nadat hij tevoren de stadia van brahmacârin (leerling van een Brahmaanse gum), grhastha (huis- en familievader), en vânaprastha (woudkluizenaar) heeft doorlopen.
Bekend en in India zeer vereerd zijn o.a. de sannyâsî’s van de school van Śahkara.
