is een runderziekte, waarbij de dieren het verlangen hebben de meest uiteenlopende voorwerpen te belikken en zelfs op te eten. Lekzucht komt alleen in bepaalde gebieden (moerassen en venen, ook gebieden met een graniet-onderlaag) voor, of daar, waar de dieren worden gevoed met hooi, afkomstig uit dergelijke streken.
Er treden spijsverteringsstoornissen en ten slotte koorts op. Volgens Ostertag en Zuntz (1902-1907) is het een hooivergiftiging, die voorkomen kan worden door het hooi eerst op 80 gr. C. te verhitten, volgens Schlegel (1926) is het een tekort aan natron, kalk en phosphorzuur in het water. De dieren moeten ter genezing algehele of, als dit niet mogelijk is, gedeeltelijke verandering van voedsel hebben. Ook hieruit blijkt dus, dat lekzucht veroorzaakt wordt door voedingsstoornissen.
