Spaans lyrisch dichter (Malaga 1887), is behalve dichter ook philoloog en schilder. Al vroeg merkte men bij hem een oprecht streven naar vervolmaking, een worstelen met de problemen van de kunst, een onvermoeid zoeken, inzonderheid in de bundels Garba (1913), El pasajero (1914), Luchas de pena y alegria (1915) en Evoluciones (1918).
Ruben Dario, Antonio Machado en Juan Ramón Jiménez behoorden aanvankelijk tot de door hem bewonderde dichters, evenals enkele Duitse en Franse meesters. Van de latere bundels verzen vermelden we Jacinta la Pelirroja (1929) en Carambas (1931).Als philoloog gaf hij het Teatro van Lope de Rueda uit, evenals de Obras van Espronceda, beide in de reeks „Clásicos Castellanos”.
