Duits zoöloog (Delitzsch 19 Apr. 1795 - Berlijn 27 Juni 1876), was sedert 1827 hoogleraar in de geschiedenis der geneeskunde, sedert 1842 secretaris van de Academie te Berlijn. Hij maakte van I820-’25 met Hemprich een beroemde reis naar het Nijldal (Symbolae physicae, 1828-1845) en met Alexander von Humboldt 1829 naar het Altai-gebergte.
Bekend ook vooral is zijn onderzoek van de microscopische organismen. Hij toonde de ééncelligen overal aan, vond dat zij het lichten der zee veroorzaken, bewees dat vele grondsoorten uit hun schaaltjes bestaan en bestudeerde hun vaak gecompliceerde bouw (Die Infusionsthierchen als vollkommene Organismen, 1838; Das Leuchten des Meeres, 1834; Microgeologische Studien, 1874-’76). In 1875 was hij de eerste die de Leeuwenhoek-medaille van de Nederlandse Kon. Acad. ontving.Lit.: M. Laue, C. G. E. (1895); Engel, in: Handb. Hydrobiol. Club IV (1942).
