Duits dierkundige (Kassel 2 Jan. 1835 - Wenen 18 Jan. 1899), studeerde te Marburg en te Giessen, werd in 1860 te Würzburg buitengewoon hoogleraar, in 1863 gewoon hoogleraar te Marburg, in 1870 te Göttingen, in 1873 te Wenen, waar hem tevens de leiding werd opgedragen van het zoölogisch station te Triest. Hij behoorde tot de ijverigste voorstanders van de descendentietheorie, maar bestreed tevens de overdreven denkbeelden van Haeckel en anderen.
Zijn onderzoekingen betreffen vooral de kreeftachtige dieren.Bibl.: Bekend is vooral zijn: Lehrbuch der Zoologie (1897; later nieuw bewerkt door Grobben en Kühn, 1932). Ook was hij oprichter van de: Arbeiten aus dem zoologischen Institut der Universität Wien und der zoologischen Station in Triest (1878 enz.).
Lit.: Nachruf (v. C. Grobben) in Verh. kk. zool. bot. Ges. (Wien 1899); Hofr.
C. Claus bis 1873 Autobiogr. vollend, von v. Alth (Marburg 1899).
