Duits wis- en natuurkundige en historicus (Leipzig 27 Sept. 1719 - Göttingen 20 Juni 1800), werd in 1746 extraordinarius te Leipzig, in 1756 gewoon hoogleraar te Göttingen, in 1763 leider van de sterrenwacht aldaar. Van zijn talrijke wetenschappelijke geschriften heeft zijn historisch werk, dat tot de oudste zelfstandige studiën over de geschiedenis der wiskunde behoort, de meeste bekendheid verworven.
In de literatuur maakte hij zich door geestige epigrammen bekend.Bibi.: De parallelo stellae ob refractionem apparenti, etc. (1772); Geometrische Abhandlungen (2 dln, 1790-1791); Mathematische Abhandlungen (1794); Geschichte der Mathematik (4 dln, 1796-1800); Ges. poet. u. pros. schönwiss. Werke (4 dln, Berlin 1841); Briefe (1912); Tagebücher hrsg. v. O. Jürgens (1923, Hannov. Geschichtsblätter 24).
Lit.: G. Becker, K.’s Epigramme (1911).
