Arabisch philoloog en dichter (Basra 837 - Bagdad 12 Aug. 933), bracht een veel bewogen leven door aan verschillende vorstenhoven in Arabië en Perzië. Zijn belangrijkste werk is het grote woordenboek al-Djamhara, dat nog niet is uitgegeven.
In een etymologisch-genealogisch werk over Arabische stamnamen (waarop een Register werd uitgegeven door F. Wüstenfeld, Göttingen 1853-1854) verdedigde hij de puur Arabische traditie tegen anti-Arabische culturele stromingen. Bijzondere vermaardheid verwierf hij door een gedicht genaamd al-Maksoera tot lof van een kleine dynastie in Perzië.Bibl.: Arab. uitg. v. al-Maksoera d. E. Scheidius (Poemation, Hardervici 1768) en d. N. Boysen (Havniae 1828), met Lat. vert. d. A.
Haitsma (Poemation, Franekerae 1773) en d. E. Scheidius (5I Mektsoura, Hardervici 1786), Ned. vert. d. W. Bilderdijk: Treurzang (’s-Gravenhage 1795, herdr. 1808).
