Zurbaran (Francisco de), een beroemd Spaansch schilder, gedoopt den 7den November 1598 te Fuente de Cantosin Estremadura, begaf zich naar Sevilla, oefende zich ijverig onder de leiding van Juan de las Roelas, studeerde naar de natuur en volgde hoofdzakelijk het voorbeeld van Caravaggio. In 1626 maakte hij een aanvang met de groote stukken voor het Retablo van San Pedro in den dom te Sevilla en schilderde tevens het vermaarde doek: „De apotheose van den heiligen Thomas van Aquino”, thans in het provinciaal Muséum te Sevilla. Later was hij werkzaam te Guadeloupe, waar hij acht groote tafereelen uit het leven van den heiligen Hiërónymus schilderde voor het klooster aldaar. Nadat hij te Sevilla was teruggekeerd, schilderde hij drie groote stukken voor de Karthuisers van Santa Maria de las Cuevas en den beroemden: „Christus aan het kruis” voor het klooster San Pablo.
Phillippus IV benoemde hem tot Hofschilder. Ook leverde hij een altaarstuk te Xeres (1633). In 1650 werd hij naar Madrid geroepen, waar hij „De daden van Héraclés” schilderde, thans in het muséum van het Prado, en in 1662 overleed. Men heeft ook stukken van zijne hand te Parijs, Berlijn, Dresden, Weenen enz. Hij was voorzeker een der grootste Spaansche schilders en vertegenwoordigt er, meer nog dan Velasauez en Murillo, het fanatiek en ascetisch-godsdienstig element van zijn volk. Zijne stukken hebben dan ook eene hoogst sombere tooverkracht, die den beschouwer treft en boeit; tevens onderscheiden zij zich door eene realistische teekening en door een gloeijend coloriet.
