Zoölatrie of de godsdienstige hulde, door Heidensche volken aan sommige dieren bewezen, is eene soort van fetisjismus (zie aldaar). Zij ontstond voorzeker uit het denkbeeld der zielsverhuizing of uit de meening, dat de scheppende kracht van de eene of andere godheid zich bij uitnemendheid in een bepaald dier openbaarde. Vooral in Egypte werd de dierendienst ver gedreven. Daar werden de ibis en de kat als heilige schepselen beschouwd, en men overlaadde den stier Apis met de grootste weldaden, in de overtuiging, dat daarin de ziel van hun koning en weldoener Osiris besloten was.
Die stier moest zwart zijn met eene driehoekige witte vlek op het voorhoofd, het beeld van een adelaar op den rug en dat van de halve maan op de zijden. Ook moest zijn staart haar hebben van tweederlei kleur en zijne tong een uitwas in de gedaante van den heiligen kever (scarabaeus). Deze stieren werden in het Serapeum te Memphis begraven, en als één van deze overleden was, duurde het vaak lang vóórdat men zijn opvolger gevonden had.
