Zingerle. Onder dezen naam vermelden wij:
Pius Zingerle, een Oostenrijksch geleerde en geboren te Meran den 17den Maart 1801. Hij werd Benedictijner monnik en hoogleeraar aan het gymnasium te Meran, in 1850 directeur van deze inrigting en later hoogleeraar in de Arabische en Syrische talen aan de universiteit en scriptor aan de Vaticana te Rome. Sedert eene reeks van jaren echter is hij prior in het klooster der Benedictijnen te Marienberg in Tyrol. Uit het Arabisch en Syrisch vertaalde hij: „Harfenklänge vom Libanon (1840)”, — „Das Syrisch Pestbrevier (1846)”,— „Marienrosen aus Damascus (1853)”, — „Sechs Homilien des heil. Jakob von Serug (1867)”, — en gaf voorts een: „Lexicon Syriacum (1873)” in het licht. Daarenboven leverde hij: „Gedichte (1843)” en „Ueber die morgenländischen Elementen in der deutschen Poesie (1862)”. De Oostenrijksche Académie van Wetenschappen benoemde hem tot lid, en de universiteit te Weenen schonk hem eershalve het diploma van doctor.
Ignaz Vincenz Zingerle, een neef van den voorgaande en geboren te Meran den 6den Junij 1825. Hij studeerde te Trente in de wijsbegeerte en zonderde zich vervolgens af in het Benedictijner klooster te Marienberg. Eerlang echter keerde hij terug in de wereld, woonde sedert 1846 meestal te Brixen, en werd in 1848 professor aan het gymnasium te Innsbruck en in 1859 aan de universiteit aldaar. Hij is correspondérend lid van de Académie van Wetenschappen te Weenen, alsmede lid van de examencommissie voor leeraren aan gymnasia. Van zijne geschriften vermelden wij: „Frühlingszeitlose, Zeitgedichte (1848)”, — „Von den Alpen, Zeitgedichte (1850)”, — „Gedichte (1853)”, — „Die Müllerin, Dorfgeschichte (1853)”, — „Der Bauer von Longvall(1874)”, — „Sagen aus Tirol (1850)”, — „Tirols Antheil an der deutschen Nationalliteratur im Mittelalter (1851)”, — „Tirol. Natur, Geschichte und Sage im Spiegel deutscher Dichtung (1852)”, — „Tirols Volksdichtungen und Volksgebräuche (1852—1854, 2 dln)”, —„Von den heiligen drei Königen (1854)”, — „Die Oswald-Legende und ihre Beziehung zur deutschen Mythologie (1855)”, — „Die Personenund Taufnamen Tirols (1855)”, — „Barbara Pachlerin, die Sarnthaler Hexe (1858)”, — „Sagen, Märchen und Gebräuche aus Tirol (1859)”, — „Johannissegen und Getrudenminne, Beitrag zur deutschen Mythologie (1862)”, — „Die Sagen von Margaretha, der Maultasche (1863) ”, — „Die deutschen Sprichwörter im Mittelalter (1864)”, — „Die Alliteration bei mittelhochdeutschen Dichtern (1864)”, — „Findlinge (1867—1870, 2 dln)”, — „Das deutsche Kinderspiel im Mittelalter (1868)”,— „Lusernisches Wörterbuch (1869)”, — „Das Urbarbuch des Klosters zu Sonnenburg (1868)”, „Oswald von Wolkenstein (1870)”, — en „Schilderijen aus Tirol (1877)”. Met InamaSternegg bezorgde hij eene uitgave van de: „Tirolischen Weisthümer (1876—1877, dl 1 en 2)”. — Zijn broeder Joseph, geboren te Meran in 1831 en sedert 1859 professor aan het semenarium te Trente, heeft zich desgelijks als schrijver bekend gemaakt.
