Zesen (Philipp von) of Filip Zese (Caesins) of Zesen von Fürstenau, een Duitsch dichter, geboren den 8sten October 1619 te Priorau bij Dessau, studeerde te Halle, Wittenberg en Leipzig en hield zich vooral bezig met Philologie, dichtkunst en Duitsche taal. Hij bekleedde geene openbare bediening, maar genoot de algemeene achting, werd keizerlijk Pfalzgraaf, zag zich als dichter gekroond, in den adelstand opgenomen, tot raadsheer benoemd, en bragt zijne laatste dagen door te Hamburg, waar hij den 13den Mei 1689 overleed. Vooral beijverde hij zich, zijne moedertaal te zuiveren en te volmaken, waartoe hij reeds in 1643 eene vereeniging stichtte. Wegens zijn overdreven ijver evenwel oogstte hij afkeuring en spot.
Het aantal zijner dichterlijke en oordeelkundige geschriften, zedekundige en satyrische werken bedraagt meer dan zeventig. Een van zijne beste gedichten, waarin hij een gedeelte van zijne levensgeschiedenis verhaalt, is: „Priorau oder das Lob des Vaderlands (Amsterdam, 1680)”. Daarenboven heeft hij eenige goede liederen gedicht, en zijn: „Hochdeutscher Helikon (1637)”, — zijne „Hochdeutsche Sprachübung (1643)”, — en zijne „Adriatische Rosemund (1645)” verdienen eene loffelijke vermelding.
