Dessau, de hoofd- en residentiestad van het hertogdom Anhalt, ligt aan de Mulde, die zich een uur gaans van daar in de Elbe uitstort, alsmede aan den spoorweg naar Berlijn. Zij heeft een tweetal voorsteden en een paar fraaije straten; tot de merkwaardigste gebouwen behooren er het slot van den Hertog, het paleis van den Erfprins, de schouwburg, het gymnasium en de kazerne. Men vindt er 2 Protestantsche kerken, eene R. Katholieke kerk, en eene synagoge,—voorts een gymnasium, eene hoogere burgerschool voor meisjes, het opvoedingsgesticht van Braune, eene handelsschool, eene boekerij en eene zangschool.
Zij telt (1871) bijna 17500 inwoners. De omstreken der stad zijn zeer bevallig, en in hare nabijheid bevonden zich de 2 buitenverblijven van den Hertog, Georgium en Luisium, met sierlijke tuinen. — Waarschijnlijk is Dessau, oorspronkelijk Dissouwe, door Albrecht de Beer gesticht en met Vlamingen bevolkt. In den dertigjarigen oorlog had deze stad veel te lijden, terwijl tegen het einde der 18de eeuw Bazedow er zijn beroemd „Philantropinum” stichtte.
De bekende „Dessauer marsch” is eene populaire melodie, waarmede de „alte Dessauer” of prins Leopóld von Dessau, na de bestorming van Turijn den 7den September 1706, bij het binnentrekken dier stad ontvangen werd. Zij is derhalve van Italiaanschen oorsprong.
