Wunderlich (Karl August), een verdienstelijk geneeskundige, geboren in 1815 te Sulz aan de Neckar, studeerde sedert 1833 te Tübingen in de geneeskunde, vertrok in 1837 naar Parijs, werd in het volgende jaar assistent-arts aan het Catharina-hospitaal te Stuttgart en schreef er: „Die Nosologie des Typhus (1839)”. Na een kort vertoef te Parijs vestigde hij zich in 1840 als privaat docent te Tübingen en werd er in 1843 buitengewoon en in 1846 gewoon hoogleeraar en directeur der kliniek. Na een bezoek te Weenen schreef hij: „Wien und Paris. Ein Beitrag zur Geschichte und Beurtheilung der gegenwärtigen Heilkunde in Deutschland und Frankreich (1841)” en maakte daardoor de jonge artsen opmerkzaam op de voortreffelijkheid der jonge geneeskundige school te Weenen.
Nu stelde hij zich tot taak de hervorming der geneeskunde in Duitschland, stichtte met Roser in 1841 het „Archiv für physiologische Heilkunde” en wees daarin de nieuwe rigting aan, welke men diende te volgen. In korten tijd verkreeg hij een groot aantal aanhangers en de physiologische geneeskunde werd het wachtwoord van den vooruitgang op geneeskundig gebied. In 1843 begon hij zijn „Handbuch der Pathologie und Therapie (1846—1854, 2 dln; 2de druk, 1853—1857)” te schrijven, hetwelk zich onderscheidt door eene gestrenge natuurwetenschappelijke methode. In 1850 vertrok hij als hoogleeraar naar Leipzig en maakte hier een aanvang met zijn onderzoek van de koorts en van de ligchaamswarmte der lijders. Door een aantal verhandelingen en door zijn geschrift: „Das verhalten der Eigenwarme in Krankheiten (1868; 2de druk, 1870)” bewerkte hij, dat de thermometer thans een onontbeerlijk hulpmiddel is bij de diagnostiek van koortslijders. Daardoor heeft de kennis van den aard der koortsen in den tijd van een vierde eener eeuw eene belangrijke hervorming ondergaan. In 1866 zond hij met Griesinger en Pettenkofer het „Choleraregulativ” in het licht en overleed den 25sten September 1877. Van zijne overige geschriften vermelden wij nog: „Grundrisz der speciellen Pathologie und Therapie (1858)”, — „Geschichte der Medicin (1853)”, — en „Versuch einer pathologischen Physiologie des Bluts (1864)”.
