Zie Ladislaus. Voorts vermelden wij:
Wladislaus, koning van Bohemen en Hongarije en een zoon van Casimir IV, koning van Polen uit het geslacht der Jagellonen. Hij werd geboren in 1456 en op aandrijven van Georg Podiebrad in 1471 door de Standen tot koning van Bohemen gekozen. Matthias Corvinus betwistte hem de kroon, en hij moest dezen bij het verdrag van Ofen (1478) Silézië, Moravië en de Lausitz afstaan. Hij herstelde door den Religievrede van Kuttenberg (1481) de eendragt tusschen de godsdienstige partijen, werd in 1490 ook tot Koning van Hongarije gekozen, maar bevorderde in beide rijken door zijne toegevendheid de willekeur van den adel, die, in partijen verdeeld, invloed zocht te oefenen op den Koning, totdat Johann Zapolya alle gezag in handen kreeg, toonde zich vreedzaam gezind jegens de Turken en sloot in 1515 een verdrag met keizer Maximiliaan I, volgens hetwelk zijne kinderen Anna en Lodewijk in het huwelijk zouden treden met de kleinkinderen van Maximiliaan, namelijk Ferdinand en Maria. Toen voorts Lodewijk geen zoon achterliet, vervielen na zijn dood de beide rijken aan het Huis Habsburg. Wladislaus overleed te Ofen den 13den Maart 1516.
Wladislaus de Heilige, koning van Hongarije en een zoon van Bela I. Hij werd na den dood van zijn broeder Geisa (1077) tot koning gekozen, onderwierp de Koemanen en de Croaten aan zijne heerschappij, roeide de overblijfselen van het Heidendom in Hongarije uit, verbeterde de regtspleging, alsmede de wetten tot beveiliging van den eigendom, en overleed den 29sten Augustus 1095.
Wladislaus, koning van Napels, een zoon van Karel de Kleine van Durazzo. Hij werd geboren in 1376, volgde, nadat zijn vader in Hongarije vermoord was, in 1386 dezen op in Napels onder de voogdij van zijne moeder Margaretha, moest strijd voeren tegen de aanhangers van Lodewijk II, die hem van de kroon wilden berooven, maar erlangde, geholpen door paus Bonifacius IX, allengs de overhand. Hij deed in 1403 eene vruchtelooze poging om zich ook meester te maken van de kroon van Hongarije, verwierf, te midden der woelingen te Rome ter zake van de verkiezingen van den Paus, de heerschappij in den Kerkelijken Staat, maar verloor deze eerlang door zijne nederlaag bij Rocca Secca (19 Mei 1412), veroverde in 1413 Rome op nieuw, maar overleed reeds den 6den Augustus 1414. Hij werd opgevolgd door zijne zuster Johanna II.
