Volta (Alessandro, graaf), een beroemd natuurkundige, geboren te Como den 19den Februarij 1745, studeerde aldaar in de natuurkunde, maakte zich bekend door het schrijven van twee verhandelingen over natuurkundige onderwerpen (1769 en 1771), en zag zich in 1774 benoemd tot rector van het gymnasium en hoogleeraar in de natuurkunde te Como en in 1779 tot hoogleeraar in de natuurkunde te Pavia. Reeds in 1777 had hij den electrophoor en den electroscoop uitgevonden, waardoor hij steun gaf aan zijne theorie omtrent de electriciteit. Daarop bragt het waarnemen van luchtbellen, uit stilstaande wateren oprijzend, hem tot belangrijke ontdekkingen omtrent de gassen. Zoodoende ontstond het electrisch pistool, de eudiometer en de lamp met brandbare lucht (gaslamp).
In 1782 kwam hij tot de uitvinding van den condensator. Daarna bepaalde hij zich bij een onderzoek van de verschijnselen des dampkrings, vooral van den hagel. Inzonderheid verwierf hij grooten roem door de uitvinding der naar hem genoemde zuil (zie onder Galvanismus). In 1777 en 1782 reisde hij in Zwitserland, Duitschland, Nederland, Engeland en Frankrijk. Na zijn terugkeer maakte hij de landlieden in Lombardije bekend met den aardappelbouw.
Napoleon I benoemde hem tot graaf en tot senator van het koningrijk Italië; ook was hij een der eerste leden van het Italiaansch Instituut. In 1804 legde hij zijn hoogleeraarsambt neder en aanvaardde op verzoek van keizer Frans, de betrekking van directeur der philosophische faculteit te Padua. Zijne laatste levensjaren echter bragt hij door te Como, waar hij den 5den Maart 1827 overleed. Aldaar verrees een sierlijk gedenkteeken ter zijner eer. De „Collezione delle opere del Alessandro Volta" is in 1816 in 3 deelen door Antinori in het licht gegeven.
