Tiende president der Vereenigde Staten (1841—1845) en geboren den 29sten Maart 1790, was de zoon van een planter in Virginia, studeerde in de regten, werd in 1816 lid van het Huis van Vertegenwoordigers te Washington, voorts gouverneur van Virginia en had in 1827—1836 zitting in den Senaat voor dit gewest. In 1840 was hij de candidaat der Whigpartij en werd met eene groote meerderheid tot vice-president der Vereenigde Staten gekozen, maar zag zich door het overlijden van den president Harrison in 1841, weinige weken nadat deze zijn ambt aanvaard had, aan het hoofd der Unie geplaatst. Tyler echter voldeed geenszins aan de verwachtingen van zijne partij.
Toen hij in Julij 1841 een door het Congres aangenomen ontwerp tot het oprigten eener bank door zijn „Veto” vernietigde, trad het ministérie af en de beeldtenis van den President werd op onderscheidene plaatsen in het openbaar verbrand. Niettemin maakte hij van het regt van „Veto” meermalen gebruik, zoodat hij in gestadigen twist leefde met de Vertegenwoordiging. Den 4den Maart 1845 legde hij zijne waardigheid neder en vestigde zich op zijn landgoed in Virginia. Bij het uitbarsten van den burgeroorlog werd hij lid van den Senaat der Zuidelijken, en overleed te Richmond den 18den Januarij 1862.
