Thurn, een der aanvoerders van den Boheemschen opstand onder Ferdinand II en geboren in 1580 van Protestantsche ouders, ontving van keizer Rudolf II wegens diensten, in een veldtogt tegen de Turken bewezen, de betrekking van burggraaf van Karlstein in Bohemen. Hij was een bevorderaar der uitreiking van den majesteitsbrief en zag zich door de Standen benoemd tot een van de Dertig Verdedigers des geloofs. Hij gaf den 23sten Mei 1618 het sein tot den opstand der Protestantsche bevolking in Bohemen en werd er gekozen tot aanvoerder van het leger, waarmede hij in Junij 1619 oprukte tot aan Weenen. Na den slag aan den Witten Berg, waaraan hij deelnam, vlugtte hij naar Bethlen Gabor in Siebenbürgen.
In 1626 voerde hij bevel over een klein korps in Silézië, begaf zich daarop naar koning Gustaaf Adolf van Zweden en streed bij Leipzig (1631) en Lützen (1632). Na ’s Konings dood vertrok hij met een Zweedsch korps naar Silézië, knoopte er vruchtelooze onderhandelingen aan met Wallenstein en werd in October 1633 met zijn 2500 Zweden bij Steinau aan de Oder omsingeld, zoodat hij zich moest overgeven. Wél was hij spoedig weder op vrije voeten, maar hij stierf kort daarna.
