Tellurium

betekenis & definitie

Tellurium (Te) is de naam van een enkelvoudig ligchaam, hetwelk in gedegen toestand gevonden wordt bij Valathna in Siebenbürgen, en met metalen en gedeeltelijk met zwavelmetalen als schrift-erts (sylvaniet), nagyagiet, telluriumlood en telluriumzilver, met zuurstof als telluriet in het gouderts van Siebenbürgen, en men verkrijgt het door dit met verdund zoutzuur te wasschen, met geconcentreerd zwavelzuur te verwarmen en uit de oplossing, in zoutzuurhoudend water gegoten, het tellurium met zink neêr te slaan. Het is blank als zilver, glanzig, bladerigkristallijn, broos en een slechte geleider der electriciteit; zijn verbindingsgewigt is 128, zijn soortelijk gewigt 6,18; het smelt zoo gemakkelijk als antimonium, is vlugtig, verbrandt in de lucht tot kleurloos, kristallijn, in water schier onoplosbaar tellurigzuur anhydride (Te02), onder het verspreiden van een eigenaardigen, flaauw zuren reuk, lost met eene roode kleur in warme kaliloog op tot telluurkalium en tellurigzuur kalium, scheidt zich echter bij verkoeling daaruit volkomen af, en wordt door geconcentreerd zwavelzuur en salpeterzuur tot kleurloos, aardachtig, bitter, metallisch smakend tellurigzuur (H2Te03) en door smeltenden salpeter tot kleurloos, kristallijn, metallisch smakend telluriumzuur (H2Te04) geoxydeerd. Het verbindt zich regtstreeks met de haloïden, met zwavel en met onderscheidene metalen en gelijkt, wat zijn scheikundigen toestand betreft, op selenium en zwavel. Het werd in 1798 door Klaproth ontdekt. — Den naam van tellurium geeft men voorts aan een instrument, hetwelk de aswenteling der Aarde en haren omloop om de zon voorstelt, om de hierdoor veroorzaakte verschijnselen, inzonderheid de afwisseling der jaargetijden, te verklaren.