Tavernier (Jean Baptiste), een van de vermaardste reizigers der 17de eeuw, geboren te Parijs in 1603, was de zoon van een verdienstelijk kaartengraveur en werd door het bezien der voortbrengselen van zijn vader met een onbedwingbaren reislust bezield. Op 22-jarigen leeftijd had hij reeds een groot gedeelte van Europa bezocht, was hij page geweest bij den Koning van Hongarije, had hij het beleg van Praag bijgewoond en sprak hij verschillende talen. In 1636 bevond hij zich te Regensburg bij de krooning van Ferdinand III, en hier werd hem voorgesteld, twee Fransche edellieden op eene reis naar Klein-Azië te vergezellen. Hij nam dit aanbod aan, maar verliet hen te Constantinopel, reisde alleen naar Perzië, kocht er kostbare sjaals en edelgesteenten en verkocht deze vervolgens in Europa met aanzienlijke winst.
Daarop begaf hij zich wederom naar Perzië en naar het Rijk van den Grooten Mogol, kocht overal edelgesteenten en werd door den verkoop in Frankrijk een vermogend man. Toch kon hij het verlangen niet beteugelen, nogmaals naar Indië te trekken; hij begaf zich in 1663 derwaarts met goederen ter waarde van 400000 livres en kwam een jaar later terug met edelgesteenten ter waarde van 3 millioen francs, welke Lodewijk XIV van hem kocht, terwijl hij tevens door den Koning werd opgenomen in den adelstand met den titel van baron d’ Aubonne. Daar zijn vermogen nog niet groot genoeg was voor zijne pronkzucht, zond hij een neef naar Perzië met goederen, die een millioen francs moesten opbrengen, doch de gezondene bleef te Ispahan en bekreunde zich niet om den baron, die nu zijne baronnie verkoopen moest, om zijne schulden te betalen. Tavernier vertrok nu eerst naar Zwitserland en vervolgens naar Berlijn, waar hij ten behoeve van eene handelsvereeniging eene reis zou aanvaarden over Moskou naar Perzië; doch hij overleed in 1686 in laatstgenoemde stad. Hij onderscheidde zich door moed, schranderheid en regtschapenheid, en schreef: „Voyages en Turquie, Perse et aux Indes (1677—1679, 3 dln)”, ook in het Nederlandsch vertaald.
