Tansillo (Luigi), een Italiaansch dichter, geboren omstreeks het jaar 1510 te Venosa in het koningrijk Napels, trad reeds vroeg in krijgsdienst en verwierf door zijn moed en door zijne dichterlijke talenten de gunst van don Garcias, een zoon van den Onderkoning van Napels, dien hij eerst naar Sicilië en vervolgens op eene expeditie naar Tunis vergezelde. Hij legde den grondslag voor zijn roem door het geestrijk, maar onkiesch gedicht: „II vendemniatore (1534 en later)”, door Mercier in het Fransch vertaald onder den titel: „Le jardin d’amour (1798)”, maar werd tevens door de Roomsche Curie in den ban gedaan. Om de geestelijkheid te verzoenen schreef hij vervolgens het godsdienstig gedicht: „Le lagrime di San Pietro”, dat echter onvoltooid bleef.
Hij overleed in 1570. Voorts heeft men van hem het drama: „I due pellegrini (1631)”, en in zijne „Opere (1738)” vindt men ook nog: „Rime varie”. Later werden uit zijne handschriften nog uitgegeven: „La balia (1767; 2de druk 1797)”,— „II podere (1769; 2de druk 1797)”, — en „Capitoli (1832—1834)”.
