Talbot (John), een vermaard Engelsch veldheer, geboren omstreeks het jaar 1373 te Blechmore in Shropshire, werd in 1410 lid van het Parlement en moest zijne oppositie tegen het Huis Lancaster in 1413 bij de troonsbeklimming van Hendrik V in den Tower boeten. Later evenwel zag hij zich tot lord-luitenant benoemd. Sedert 1417 nam hij deel aan de oorlogen van Engeland tegen Frankrijk en stond vervolgens bij herhaling als opperbevelhebber aan het hoofd van het Engelsche leger. In 47 gevechten behaalde hij de overwinning, en zijne dapperheid bezorgde hem den naam van „Britschen Achilles”.
Ook in Ierland, waar hij zich in 1444 ten tweeden male met het stadhouderschap belastte, onderscheidde hij zich in menigen strijd. Hendrik V benoemde hem in 1442 tot graaf van Shrewsbury, kort daarna tot senechal van het Koningrijk en in 1446 tot graaf van Waterford en Wexford. In 1449 vertrok hij wederom als bevelhebber naar Frankrijk, maar leed bij Rouen eene beslissende nederlaag, zoodat hij bij de capitulatie zich zelven als gijzelaar moest stellen. In 1452 werd hij tot gouverneur van Guienne benoemd; dit gewest was door Karel VII bezet, doch Talbot veroverde er onderscheidene steden, onder andere Bordeaux, maar sneuvelde met zijn zoon bij Castillon den 17den July 1453. De tegenwoordige graven van Shrewsbury behooren tot zijne nakomelingschap.
