Tafeldans. Met dezen naam bestempelt men de draaijende en tevens voortgaande beweging, die zich bij eene tafel vertoont, wanneer de daaromheen gezetene of staande personen daarop hunne handen leggen en door aanraking der pinken eene geslotene keten vormen. Proeven van dien aard werden het eerst gedaan in Amerika en vervolgens in 1853 in Europa, waar zij algemeenen opgang maakten. Daarmede verbond men de tafelklopperij, waarbij de tafel door het tikken met een der pooten antwoord gaf op gestelde vragen.
Daar zulke antwoorden alleen door een verstandelijk wezen konden gegeven worden, schreef men een en ander toe aan den invloed van geesten (zie Spiritismus). In een stroom van geschriften werden die verschijnselen toegekend aan electriciteit, magnetismus, zenuwvloeistof en de werking van geesten, terwijl anderen daarin niets zagen dan misleiding en bedriegerij. Faraday toonde aan, dat men daarbij alleen te doen had met zelfbedrog, daar de door hem vervaardigde dynamometer bewees, dat personen, die de handen op de tafel leggen, eerlang onwillekeurig daarop beginnen te drukken, en dat deze drukking, zoodra zij in dezelfde rigting plaats heeft, de tafel in beweging brengt. Dit is echter niet in staat, de spiritisten van het door hen aangenomen stelsel af te brengen, en hunne rondreizende apostelen onthalen aan het einde van hunne voorstellingen het publiek op de vertooning van zwevende en vliegende tafels. Zelfs in den laatsten tijd hebben in Engeland Crookes en Wallace zoeken te bewijzen, dat de mediums het vermogen hebben, de zwaartekracht te verminderen.
