Sumner (Charles), een Amerikaansch staatsman, geboren den 6den Januarij 1811 te Boston, studeerde aan de Harvard-universiteit, daarna aan de regtsgeleerde académie te Cambridge, werd in 1834 advocaat te Boston, referent van het districtsgeregtshof der Vereenigde Staten, onderwees voorts aan laatsgenoemde académie het staats- en volkenregt, reisde in 1837—1840 in Europa en gaf daarop de „Reports” van Vesey met aanmerkingen in het licht (1844—1846, 20 dln). Op het gebied der staatkunde behoorde hij eerst tot de Whigpartij, maar voegde zich in 1848, daar hij de oorlogsverklaring aan Mexico niet goedkeurde en toen reeds de opheffing der slavernij verlangde, bij de radicalen. In 1850 werd hij lid van den Senaat, waar hij optrad als een uitstekend redenaar en een hevig bestrijder der slavernij. Ten gevolge van eene scherpe redevoering over dit onderwerp moest hij van een afgevaardigde van Zuid-Carolina, Preston Brooks, eene ligchamelijke mishandeling verduren, zoodat hij ziek werd en tot bevordering van zijn herstel eene reis deed naar Europa.
In 1859 nam hij weder zitting in den Senaat, werd een der leiders van de nieuwe republikeinsche partij, ondersteunde met ijver en goed gevolg de verkiezing van Lincoln en bekleedde onder dezen als voorzitter van het Senaats-comité voor Buitenlandsche aangelegenheden en strijder voor de slaven-emancipatie eene belangrijke plaats in de openbare aangelegenheden der Unie. Ook de regten van het Congrès vonden in hem tegenover Johnson een warmen verdediger. Even zoo moedig en krachtig trad hij in het strijdperk tegen Grant, wiens verkiezing hij bevorderd had, zoodra deze eene politiek van annexatie huldigde en de schandelijkste knoeijerijen in het bestuur niet op beslissende wijze te keer ging. Hij verloor dientengevolge in 1871 het voorzitterschap van het comité van Buitenlandsche Zaken, hoewel hij het regt der Unie in de Alabama-kwestie tot het laatst toe uitvoerig verdedigd had („The case of the United States, 1872). In 1872 ondersteunde hij de candidatuur van Greeley, en overleed den 11den Maart 1874 te Washington. Hij schreef: „White slavery in the Barbary States (1853)’’, — „Orations and speeches (1851, 2 dln)”, — en „Recent speeches and adresses (1855)”.
