Bethel Henry Strousberg, een bekwaam financier, geboren den 20sten October 1823 te Neidenburg in Pruissen, behoorde tot eene Israëlietische familie, maar vertrok op 12-jarigen leeftijd naar Engeland, waar hij de Christelijke godsdienst omhelsde. Hij schreef er in dagbladen en werd eigenaar van het „London Magazine” van Sharpe, hetwelk hem aanzienlijke voordeelen opleverde. Tevens was hij werkzaam voor levensverzekeringmaatschappijen.
In 1863 keerde hij terug naar Berlijn en vond er gelegenheid, als vertegenwoordiger van Engelsche huizen, den spoorweg van Tilsit naar Insterburg en den Oost-Pruissischen zuiderspoorweg aan te leggen. Daarop bevorderde hij voor eigen rekening den aanleg der spoorwegen van Berlijn naar Görlitz, van den spoorweg op den regter oever van de Oder, van dien naar Posen, van den spoorweg van Halle naar Sorau en van Hannover naar Altenbeken, voorts dien van Brest naar Grajewo, van den Hongaarschen Noordoosterspoorweg en van spoorwegen in Roemenië, tot eene gezamenlijke lengte van 400 geogr. mijl. Daar het hem aan kapitaal en crediet ontbrak tot het opleveren van zulke groote werken, betaalde hij de leveranciers met bewijzen van aandeel in de door hem aan te leggen spoorwegen. Hij kocht voorts de uitgestrekte heerlijkheid Zbirow in Bohemen, vele mijnen en ijzersmelterijen en werd beschouwd als de man, „die alles kan koopen”.
Toen echter in 1870 de coupons der Roemeensche spoorwegen niet verzilverd werden, begon het kaartenhuis zijner ondernemingen in te storten. Hij werd in 1875 in Pruissen, Oostenrijk en Rusland bankbreukig verklaard, te Moskou in hechtenis genomen, na een meerjarig procès tot ballingschap veroordeeld, maar moest nog geruimen tijd in de gevangenis smachten en keerde in het najaar van 1877 terug naar Berlijn. Gedurende zijne gevangenschap schreef hij: „Dr. Strousberg und sein Wirken (1876)”, eene merkwaardige bijdrage tot de geschiedenis van zijn tijd. Het geeft getuigenis van ongemeene schranderheid en van een voortreffelijken stijl, maar tevens van een ondernemingsijver, die aan vermetelheid grenst. In 1878 eindelijk zond hij het ontwerp in het licht van eene nieuwe, veelomvattende onderneming, namelijk om Berlijn door kanalen met de Oost- en Noordzee te verbinden.
