Stenzel (Gustav Adolf Harald), een verdienstelijk geschiedkundige, geboren den 21 sten Maart 1792 te Zerbst, studeerde te Leipzig in de theologie, maar wijdde zich weldra uitsluitend aan de geschiedenis. In 1813 nam hij deel aan den bevrijdingsoorlog, werd gewond en vestigde zich in 1815 te Leipzig, in 1817 te Berlijn als privaatdocent. Hier schreef hij: „Geschichte der deutschen Kriegsverfassung (1819)” en „Handbuch der anhaltischen Geschichte (1820)”.
In 1820 zag hij zich benoemd tot buitengewoon hoogleeraar te Breslau, in 1821 tot archivaris van Silézië, in 1827 tot gewoon hoogleeraar en ontving in 1832 den titel van archiefraad. Hij overleed den 2den Januarij 1854. Van zijne overige geschriften vermelden wij: „Die Geschichte Deutschlands unter den Fränkischen Kaisern (1827—1821, 2 dln)”, — „Geschichte Preuszens (1830—1837, 3 dln)”,— „Urkundensammlung zur Geschichte des Ursprungs der Städte und der Einführung und Verbreitung Deutscher Kolonisten und Rechte in Schlesien und der Ober-Lausitz (1832)”, — „Grundrisz und Literatur zu Vorlesungen über Deutsche Staatsund Rechtsgeschichte (1832)”, — „Scriptores rerum Silesiacarum (1823—1840, 2 dln)”, — „Urkunden zur Geschichte des Bisthums Breslau im Mittelalter (1845)”, — en „Geschichte Schlesiens (1853, onvoltooid)”.
