Spreekbuis. Daar het geluid zich op dergelijke wijze verspreidt als de lichtstralen, kan men het versterken door het zooveel mogelijk bijéén te houden. Wil men dus den klank der spraakorganen op verren afstand duidelijk doen hooren, dan dient men eene buis vóór den mond te plaatsen. De vorm van deze moet volgens de theorie die eener paraboloïde wezen, in wier brandpunt zich de mond van den spreker bevindt.
Intusschen is ook de gedaante van een afgeknotten kegel reeds voldoende. Zulk eene spreekbuis wordt doorgaans vervaardigd van ijzerblik en heeft eene lengte van 1 tot 2 Ned. el. Zij wordt aan boord van schepen gebruikt, om bevelen te geven aan de manschap in het wand of ook om gesprekken te voeren met de bemanning van voorbij zeilende schepen. Ook in fabriekgebouwen enz. heeft men spreekbuizen, die van de eene verdieping naar de andere loopen, doch deze zijn cylindervormig en dragen den naam van communicatiebuizen; men vervaardigt ze doorgaans van kaoetsjoek. Zie voorts onder Telephoon.
