Sinope, eene Grieksche kolonie aan de Zwarte Zee, op de smalle strook van een klein rotsachtig schiereiland van het KleinAziatisch landschap Paphlagonië tusschen 2 natuurlijke havens, werd volgens de sage door Autolycus, een reisgenoot van Jason, gesticht. In werkelijkheid is Sinope eene oud-Assyrische volkplanting, die zich evenwel eerst ontwikkelde, toen zij het eigendom was geworden der Grieken. De eerste kolonisatie vond plaats omstreeks het jaar 750 vóór Chr., de tweede in 632. Sinope, door hare ligging begunstigd, werd eerlang eene magtige koopstad, wier gebied omstreeks het jaar 400 zich uitstrekte tot aan de Halys, terwijl zij zelve hier en daar koloniën deed verrijzen.
Door Pharnaces I, koning van Pontus, van hare vrijheid beroofd (183), werd zij onder diens derden opvolger, Mithridates de Groote, die er het levenslicht had aanschouwd, de residentie der Koningen van Pontus en door genoemden Vorst uitgelegd en aanmerkelijk verfraaid. Gedurende den Derden Mithridatischen Oorlog (72) werd zij door Lucullus veroverd en vrij verklaard, doch in 45 vóór Chr. bragten de Romeinen eene kolonie derwaarts. In de dagen van Strabo was Sinope nog altijd eene aanzienlijke stad. Sedert 1204 behoorde zij tot het Keizerrijk Trebizonde, maar werd reeds in 1214 door de Seldsjoeken veroverd, waarna zij het hoofdbolwerk werd van den roofstaat Kastamoeni. In 1461 werd zij door sultan Mohammed II ingenomen, en na dien tijd bleef zij in het bezit der Turken. De tegenwoordige stad, Sinob geheeten, is de hoofdplaats eener liwa in het Turksche ejaleet Kastamoeni, de zetel van een Griekschen aartsbisschop en een stoombootenstation; zij heeft eenige vestingwerken, eene door 2 forten beveiligde haven en 8 tot 10000 inwoners. Hier werd op den 30sten November 1853 eene afdeeling der Turksche vloot door den Russischen viceadmiraal Nachimow geheel vernield en de stad grootendeels verbrand.
