Sequestratie is eene soort van bewaargeving eener zaak, waarover tusschen twee personen verschil bestaat, aan een derden, die haar na beslissing van het geschil met de vruchten aan den regthebbende ter hand stelt. Deze bewaarhouder wordt „sequester” geheeten en mag zich niet dan om bepaalde redenen onttrekken aan de sequestratie vóórdat het vonnis gevallen is. Terwijl de eigenlijke bewaargeving alleen bij overeenkomst plaats heeft, kan de sequestratie ook geschieden op regterlijk bevel. Haar doel is: de zaak in geschil ongeschonden te bewaren ten behoeve van den regtmatigen eigenaar.
Zij kan, in tegenstelling van bewaargeving, zich ook tot onroerende goederen uitstrekken. De regter kan haar bevelen op verzoek van partijen en ook ambtshalve, doch de alzoo benoemde sequester moet jaarlijks rekening van zijn beheer afleggen voor de regtbank. Ambtshalve kan de regter sequestratie bevelen van roerende zaken, die onder een schuldenaar zijn in beslag genomen, van eene roerende of onroerende zaak, waarvan het eigendom of het bezit tusschen twee of meer personen in geschil is, en van zaken, welke een schuldenaar tot kwijting zijner schuld aanbiedt. De sequester moet voor de toevertrouwde zaken zoo goed zorgen als voor zijne eigene; hij mag ze niet gebruiken en ook niet onderzoeken, welke ze zijn, wanneer ze hem in een gesloten kist of verzegelden omslag worden toevertrouwd. Schade buiten zijne schuld komt echter niet voor zijne rekening, en voor de kosten, door hem ter zake van sequestratie aangewend, wordt hij schadeloos gesteld.
