Schleicher (August), een verdienstelijk taalkenner, geboren te Meiningen den 19den Februari) 1821, studeerde te Leipzig, Tübingen en Bonn eerst in de theologie, daarna in de Latijnsche, Grieksche en Oostersche talen, vestigde zich in 1846 te Bonn als privaatdocent en zag zich in 1852 tot hoogleeraar te Praag benoemd. Vanhier volbragt hij eene wetenschappelijke reis naar Lithauen. Vijandelijke aanvallen, die hem het leven lastig maakten, bewogen hem in 1857 zijne betrekking neder te leggen, waarop hij als honorair professor naar Jena vertrok, alwaar hij den 6den December 1867 overleed.
Van zijne geschriften vermelden wij: „Zur vergleichenden Sprachengeschichte (1848)”, — „Die Sprachen Europa’s in systematischer Uebersicht (1850)”, — „Formenlehre der kirchenslawische Sprache 1852)”, — „Handbuch der litauischen Sprache (1856—1857,2 dln)”, — „Die deutsche Sprache (1860, 3de druk 1874)”, — „Kompendium der vergleichenden Grammatik der indogermanischen Sprachen (1861; 4de druk 1876)”, — „Die Darwin’sche Theorie und die Sprachwissenschaft (1863; 3de druk 1873)”, — „Litauische Märchen, Sprichwörter, Räthsel und Lieder (1857)”, — en „Indogermanische Chrestomathie (met anderen, 1869)”. In 1862 stichtte hij met Kühn het tijdschrift: „Beiträge zur vergleichenden Sprachforschung auf dem Gebiete der arischen, keltischen und slawischen Sprachen” en leverde daarin en ook elders uitmuntende opstellen, zooals: „Zur Morphologie der Sprache” enz.
