Saturnus (Kronos), in de Grieksche mythologie een zoon van Uranus (den Hemel) en Gaea (de Aarde) en de jongste der Titans, onttroonde zijn vader, maakte zich meester van de heerschappij en trad in het huwelijk met zijne zuster Rhéa. Daar zijne moeder hem voorspeld had, dat ook hij door één van zijne kinderen van den troon zou geworpen worden, verslond hij deze terstond na de geboorte, maar Zeus (Jupiter), de jongste zoon, werd door Rhea gered, doordien zij Saturnus in plaats van het kind een in windselen gewikkelden steen toereikte. Toen. Zeus den volwassen leeftijd had bereikt, noodzaakte hij, bijgestaan door de Oceanide Metis, door middel van een drank zijn vader, de verzwolgene kinderen weder uit te spuwen, en aanvaardde toen met zijne broeders den strijd tegen Saturnus en de overige Titans, waarin de laatsten het onderspit moesten delven.
Saturnus bevond zich na dien tijd in den Tartarus, maar volgens anderen voerde bij met Radamanthes heerschappij op het Eiland der Gezaligden. — De met hem zamengesmolten Italiaansche godheid Saturnus, onder wiens heerschappij de gouden eeuw bloeide, is oorspronkelijk een geheel ander wezen, namelijk de god van den oogst. Deze had Ops tot gemalin en werd naast den zonnegod Janus geplaatst en, als de grondlegger en begunstiger van den landbouw in Italië, als bevorderaar der beschaving gehuldigd. Ter zijner eer werden de Saturnaliën (zie aldaar) ingesteld. De Grieksche Saturnus of liever Kronos had een heiligdom te Athene en te Olympia, — en te Rome verhief zich de tempel van Saturnus naast dien van Concordia. Daarvan zijn nog drie gecanneleerde marmeren zuilen bewaard gebleven. Kronos wordt voorgesteld als een grijsaard met een over het achterhoofd getrokken gewaad en met eene harp in de hand. De overeenkomst van zijn naam met het Grieksche woord voor tijd heeft aanleiding gegeven, dat sommigen hem ook als den god van den tijd beschouwen.
