Onder dezen naam vermelden wij:
Hans Sachs, een schoenmaker, maar tevens de vruchtbaarste dichter van zijn tijd. Hij werd geboren te Nürnberg den 5den November 1494 en overleed aldaar den 25sten Januarij 1576. Hij volgde den dichttrant der oude meesterzangers en pastte dien op zeer gelukkige wijze toe op de omstandigheden van zijne dagen, zoodat hij den volksgeest wist uit te drukken en tevens te leiden. Zijne opleiding aan de Latijnsche school en zijn verblijf als leerling in den vreemde waren bevorderlijk geweest aan zijne ontwikkeling, en hij vond in het bloeijende Nürnberg een overvloed van stof voor zangen. Ook maakte hij gebruik van den Bijbel, van de werken van Grieksche en Romeinsche schrijvers, van reisbeschrijvingen, kronieken enz. In 1567 had hij 4275 gedichten, 1700 verhalen, puntdichten enz. en 208 dramatische gedichten in 34 groote handschriften verzameld. Zij werden in 5 folio-deelen in het licht gegeven en later bij herhaling gedrukt. Eene nieuwe uitgave, bezorgd door von Keller, verschijnt in de werken van het letterkundig genootschap te Stuttgart; zij is thans tot het 11de deel gevorderd.
Julius Sachs, een verdienstelijk kruidkundige, geboren te Breslau den 24sten October 1832. Hij studeerde te Praag, vestigde zich aldaar als privaatdocent, en werd in 1861 professor in de kruidkunde te Poppelsdorf bij Bonn, in 1867 te Freiburg en in 1868 te Würzburg. Hij schreef onderscheidene opstellen in de door hem geredigeerde „Arbeiten des botanischen Instituts in Wiirzburg (1873)”, — voorts: „Handbuch der Experimentalphysiologie der Pflanzen (1866)”, — „Lehrbuch der Botanik (3de druk 1873)”, — „Grundzüge der Pflanzenphysiologie (1873)”, in onderscheidene talen vertaald, — en „Geschichte der Botanik vom 16 Jahrhundert bis 1860 (1875)”.
