Sachsenspiegel is de naam van het oudste Duitsche wetboek, waarin het middeneeuwsch regt het uitvoerigst is opgenomen. Na de ontbinding van het Frankische Rijk was het regt, met uitzondering van stedelijke en Hof-regten en van het leenregt, enkel door gewoonte en overlevering bewaard gebleven. Dat ongeschreven regt is in den „Sachsenspiegel” als land- en leenregt opgenomen. Het landregt werd in het Neder-Saksisch geschreven door Eike von Repkow, ridder te Anhalt, in 1230, — en het leenregt is waarschijnlijk eene bewerking van den „Vetus auctor de beneficiis” van dezelfde hand.
De „Sachsenspiegel” erlangde eerlang een groot gezag, dat zich van de Nederlanden tot aan Polen en Lijfland uitstrekte. Het wetboek werd meermalen in het Latijn, in het Poolsch en in het Nederlandsch vertaald. Later verschenen de „Deutschenspiegel” enz. (in het midden der 13de eeuw)”, de „Schwabenspiegel”, enz. De „Sachsenspiegel” heeft thans nog geldigheid in de Groot-Hertogelijke en Hertogelijke landen van Saksen, in Anhalt, Schwarzburg, Reusz, Silézië, Holstein, Lauenburg, de stad Lüneburg en Wolfenbüttel.
