Ruthenium (Ru) is de naam van eene enkelvoudige stof en wél van een platinametaal, dat vooral in osmiumiridium en met zwavel als lauriet wordt aangetroffen. Het wordt van het platina afgescheiden, is wit, hard, broos, kan tot poeder gewreven worden, heeft een soortelijk gewigt van 11—11,4 een verbindingsgewigt van 104,4, is na osmium het platinametaal, dat het moeijelijkst smelt, oxydeert gedeeltelik bij het smelten en wordt vlugtig bij het verspreiden van een eigenaaraardigen reuk. Het lost in koningswater langzaam op, wordt door smeltend kalihydraat ligt geoxydeerd en verbindt zich bij verhitting met chloor tot zwart, kristallijn rutheniumchlorure (RuCl2). Gloeit men het in de opene lucht, dan verkrijgt men donkergrijs, onoplosbaar rutheniumoxydule (RuO), en bij voortgezet gloeijen blaauwzwart, onoplosbaar rutheniumsesquioxyde (Ru203).
Daarenboven heeft men nog een ander oxyde (Ru02), rutheniumzuur- en overrutheniumzuur-anhydride (Ru04). Rutheniumchloride (RuCl4) is bruin, hygroscopisch en oplosbaar in water en alkohol. Eene chloorkaliumverbinding (K2RuCl5) is bruinrood, kristallijn en oplosbaar in water, maar niet in alkohol. Het ruthenium werd in 1845 door Claus ontdekt.
