Rostoptsjin (Fedor Wasiljewitsj, graaf van), een Russisch generaal, geboren den 23sten Maart 1765 in de provincie Orel, werd eerst page van keizerin Catharina II, kwam als luitenant in dienst bij de Keizerlijke garde en werd in 1796 door keizer Paul tot generaal, opperhofmaarschalk en minister van Buitenlandsche Zaken benoemd en in September 1799 in den stand der Russische rijksgraven opgenomen, maar viel wegens zijn verzet tegen het door den Keizer in 1801 met Frankrijk gesloten verbond in ongenade. Nadat hij eerst in 1810 weder in dienst getreden was, erlangde hij kort vóór het uitbarsten van den oorlog van 1812 de betrekking van gouverneur-generaal van Moskou, prikkelde het volk tot gewelddadigheden jegens de vreemdelingen en ontwierp het plan tot den brand van Moskou, nadat hij vooraf zijn eigen paleis in de nabijheid dier stad aan de vlammen had prijs gegeven. Wél loochende hij dit in zpn geschrift: „La vérité sur l’incendie de Moscou (1823)”, maar erkende toch later, dat hij er toe had medegewerkt.
In 1814 vergezelde hij keizer Alexander I naar het Congrès te Weenen, bezocht in 1817 Karlsbad, vertoefde daarna eene reeks van jaren te Parijs, en overleed te Moskou den 30sten Januarij 1826. Zijne gezamenlijke werken in de Russische en Fransche taal, waaronder zich 2 blijspelen, opmerkingen gedurende eene reis door Duitschland en de geestige „Mémoires écrits en dix minutes” bevinden, zijn in 1853 door Smirdin in het licht gegeven.
