Röderer (Pierre Louis, graaf) een Fransch staatsman en publicist, geboren, te Metz den 15den Februarij 1764, studeerde in de regten en aanvaardde in 1779 de betrekking van parlementsraad. De Derde Stand zond hem in 1789 naar de Generale Staten, waar hij zich onderscheidde door zijne grondige kennis van financiële zaken. Na het ontbinden der Constituante koos het departement Seine hem tot advocaat-generaal, en in die betrekking was hij met gematigdheid werkzaam. Gedurende de gebeurtenissen van 10 Augustus 1792 gaf hij aan de Koninklijke familie den raad, om bij de Nationale Vergadering veiligheid te zoeken.
Hoewel daardoor de val van den troon verhaast werd, haalde hij zich den haat der Jacobijnen op den hals, zoodat hij zich schuil moest houden en eerst na de vernietiging van het Schrikbewind weder optrad op het staatkundig tooneel. Hij werkte mede aan het „Journal de Paris” en schreef in 1795 het vlugschrift: „Des réfugiés et émigrés”, hetwelk veel opzien baarde. In 1795 werd hij lid van het Instituut, en het Directoire benoemde hem tot professor in de staathuishoudkunde. Bij de gebeurtenissen van 18 Fructidor verhoedde Talleyrand het vonnis zijner verbanning. Als een bewonderaar van Bonaparte bevorderde hij diens belangen en werd lid van den staatsraad.
Hoewel hij de gunst van den Eersten Consul verloor, nam hij zitting in den Senaat en werd in 1806 minister van Financiën van koning Joseph te Napels, terwijl Napoleon hem tevens tot graaf van het Keizerrijk verhief. In 1810 werd hij minister en staatssecretaris bij den groothertog von Berg en tegen het einde van 1813 vertrok hij als buitengewoon commissaris des Keizers naar Straatsburg. Gedurende de Honderd Dagen bevorderde hij de volkswapening in Bourgondië en Bretagne, werd pair en bleef ook na den slag van Waterloo een voorstander van Napoleon. Na de Restauratie verdween hij van het staatkundig tooneel, en overleed den 17den December 1835, nadat hij in 1832 onder Lodewijk Philips den pairszetel herkregen had. Hij schreef: „Mémoires pour servir à l’histoire de Louis XII et de François I (1825, 2 dln)”, — en „Esprit de la révolution de 1789, et sur les événements du 20 Juin et du 10 Août (1830)”.
