Regnier. Onder dezen naam vermelden wij :
Mathurin Regnier, den schepper van het klassieke hekeldicht in Frankrijk. Hij werd geboren den 21sten December 1573 te Chartres, vergezelde in 1593 als geestelijke den cardinaal François de Joyeuse en in 1601 den hertog de Béthune naar Rome en verwierf na zijn terugkeer een canonnaat te Chartres, benevens eenige andere praebenden, welke hem een aangenaam leven bezorgden. Hij overleed te Rouen den 22sten October 1613. Zijne hekeldichten, 16 in getal, onderscheiden zich door bijtende geestigheid. De beste uitgaven van zijne werken werden bezorgd door Viollet-le-Duc (1822; 2de druk 1853), Poitevin (1860,1, Barthélemy (1862) en Courbet (1875).
François Séraphin Regnier-Desmarais (of Desmarets), een Fransch taalkenner, geboren den 13den Augustus 1632 te Parijs. Hij studeerde in de wijsbegeerte en fraaije letteren, vergezelde in 1662 den hertog de Créqui als secretaris naar Rome, waar hij door zijne oden het lidmaatschap der Académie verwierf, zag zich na zijn terugkeer in Frankrijk benoemd tot prior van Grammont, omhelsde den geestelijken stand, werd in 1670 lid der Fransche Académie, en overleed als secretaris van deze den 6den September 1713. In laatstgenoemde betrekking bezorgde hij eene nieuwe uitgave van de „Dictionnaire de l'Académie (1694)” en schreef zelf eene „Grammaire Française (1616, 2 dln)”.
Claude Ambroise Regnier, hertog van Massa, minister van Justitie onder Napoleon I. Hij werd geboren den 6den April 1736 te Blamont (Meurthe et Moselle), studeerde in de regten en was bij het uitbarsten der Groote Omwenteling advocaat te Nancy. In 1789 zag hij zich afgevaardigd naar de Nationale Vergadering , was er ijverig werkzaam voor de regeling van het nieuwe bestuur, doch keerde na de ontbinding der Constituante naar het land terug. In 1795 werd hij lid, in 1798 voorzitter van den Raad der Ouden. Hij ondersteunde Bonaparte bij den staatsstreek van 18 Brumaire, door het voorstel te doen tot eene verplaatsing van den Raad der Ouden en van het Wetgevend Ligchaam naar St. Cloud, werd lid der commissie tot wijziging der constitutie, en zag zich den 14den September 1802 onder den titel van „grand juge” benoemd tot minister van Justitie en tot 1804 ook van Policie. Bij het beklimmen van den troon verhief Napoleon hem tot hertog van Massa, in 1812 tot minister van Staat en tot voorzitter van het Wetgevend Ligchaam, doch hij verloor bij de Restauratie zijne ambten, en overleed den 24sten Junij 1814.
Jacques Auguste Adolphe Regnier, een verdienstelijk Fransch taalkenner. Hij werd geboren te Mainz den 7den Julij 1804, bekleedde te Parijs aanzienlijke betrekkingen bij bet onderwijs en werd in 1843 onderwijzer van den graaf van Parijs, dien hij na de Februarijomwenteling in ballingschap vergezelde. In 1852 keerde hij terug naar Parijs, werd er lid der Académie des inscriptions en in 1862 professor in het Sanskriet aan het Collége de France. Hij leverde: „Etudes sur l'idiomedes Védas et les origines de la langue Sanscrite (1855)", — eene uitgave van den „Prâticâkya”, van den „Rigveda (1858, 3 dln)”, met eene Fransche vertaling, aanteekeningen en eene „Etude sur la grammaire védique, — en eene vertaling der werken van Schiller (1860— 1862, 8 dln).
