Queretaro, een der middenstaten van Mexico, telt op ruim 150 geogr. mijl bijna 171.000 inwoners (1875). Deze Staat ligt op het centraal plateau van Mexico en bestaat uit hoogvlakten, die door aanzienlijke berggevaarten omgeven zijn. De voornaamste rivieren zijn er de Rio de Montezuma (Tula), de Rio Paté en de Mextitlan.
Het klimaat is er gematigd en gezond, maar op vele plaatsen heerscht er gebrek aan water. De belangrijkste voortbrengselen des lands zijn er: maïs, tarwe, gerst, rogge, peulvruchten en katoen, — voorts: paarden, schapen en zwijnen, — en eindelijk: zilver, koper, ijzer en lood. De gewigtigste bronnen van bestaan zijn er landbouw, veeteelt en mijnontginning. De nijverheid houdt er zich bezig met het bereiden van leder, katoen, wol, zeep, enz., alsmede met de vervaardiging van aardewerk, ijzeren voorwerpen enz. Onder de Indianen is er de onafhankelijke stam der Pame de aanzienlijkste.
De evenzoo genoemde hoofdstad, op een heuvel ter hoogte van 1850 Ned. el boven de oppervlakte der zee en in een vruchtbaar oord schilderachtig gelegen, was oorspronkelijk eene kolonie der Otomieten, tot een krijgszuchtigen stam der Indianen behoorende. Zij werd in 1635 door de Spanjaarden veroverd en in 1655 tot eene ciudad verheven. Zij bezit eene fraaije hoofdkerk met een zilveren altaar, 6 kloosters, onder welke zich het groote klooster van Santa Clara bevindt, een hospitaal, eene waterleiding, vele zeepziederijen en sigarenfabrieken en bijna 50.000 inwoners, van welke ongeveer 15.000 tot de Indianen behooren.
In deze stad werd in Mei 1848 zitting gehouden door een Mexicaansch congrès; — ook had er den 29sten van die maand de ratificatie plaats van den Vrede van Guadelupe Hidalgo, met de Vereenigde Staten gesloten. Te Queretaro werd de beklagenswaardige keizer Maximiliaan (zie aldaar) den 19den Mei 1867 gefusilleerd.
