Prévost-Paradol (Lucien Anatole), een geestig Fransch schrijver en journalist, geboren te Parijs den 8sten Augustus 1829, ontving zijne opleiding aan het Collège-Bourbon en aan de Ecole Normale aldaar en onderscheidde zich reeds vroeg door een uitstekenden aanleg. Reeds in 1851 zag hij zijne lofrede op Bernardin de Saint-Pierre door de Académie bekroond. Nadat hij korten tijd werkzaam was geweest als professor in de Fransche letterkunde te Aix, keerde hij terug naar Parijs om er zich te wijden aan de journalistiek. Inzonderheid werkte hij in het „Journal des Débats”, en de heftige aanvallen tegen het Keizerlijk bewind, door hem in den „Courrier du Dimanche” geplaatst, waren oorzaak van eene schorsing van dit blad (1866).
Als aanhanger van het Huis Orléans bleef hij uitgesloten van aanzienlijke staats-ambten, doch de Académie koos hem in 1865 tot lid. Eerst na den val van Napoleon III was hem de toegang geopend tot eene eervolle diplomatieke loopbaan. Hij werd in 1870 benoemd tot Fransch gezant te Washington, doch hij was naauwelijks ter plaatse zijner bestemming aangekomen, toen hij op den 20sten Julij van dat jaar — om nog altijd onverklaarde redenen — door zelfmoord een einde maakte aan zijn leven. Van zijne geschriften vermelden wij: „Essai sur l’histoire universelle (1854; 3de druk 1875, 2 dln)”, — „De Ia liberté des cultes en France (1858)”, — „Essais de politique et de littérature (1859—1863, 3 dln)”, — „Du rôle de la famille dans l'éducation (1857)”, — „La France nouvelle (1868; 2de druk 1876)”, — „Quelques pages de l’histoire contemporaine. Lettres politiques (1862—1867,4 dln; 2de druk 1872)”, — „Le protestantisme en France (1860)”, — en zijn hoofdwerk: „Etudes sur les moralistes français (1864)”.
